Miejsce, w którym możesz się odnaleźć.

Wyspa Umarłych.

To właśnie jest miejsce, gdzie krew przelewa się strumieniami.

Krwawiące dusze, pełno bólu.

Czarne morze goryczy.

Chmury zebrane nad złowieszczymi skałami.

Spadasz w otchłań.

Dusze pochwytają Cię i zgarniają do własnego świata.

"Chodź z nami"- krzyczą.

A Ty ulegasz.

Nie chcesz być sam, a przecież nie tylko Ty tu cierpisz.

Już za życia było ciemno, więc śmierć to jedynie kontynuacja tej pustki.

Rozejrzyj się.

Wszędzie przelewa się żal.

Oni płaczą.

Krzyczą w środku samych siebie.

Bezgłośne wołanie o pomoc.

Bezskuteczne.

Tutaj każdy słyszy jedynie własny wrzask.

Otwierasz usta, ale głos zamiera w środku.

Nie możesz wykrztusić ani słowa.

Nagle dostrzegasz kałużę krwi wokół siebie.

To Twoja krew.

Ulatują z Ciebie emocje.

Chcesz tylko krzyczeć.

Z bólu.

Nie możesz dłużej tego znieść.

Pragniesz być wolny, ale to niemożliwe.

Czerwień wypełnia cały Twój świat.

Nie, jednak dostrzegasz białą postać.

"To Anioł"- myślisz.

Chce Cię zbawić.

Ale on odpływa dalej, mija Cię.

Dał Ci nadzieję.

Przez ułamek sekundy wierzyłeś, że jesteś ocalony.

Ale musisz cierpieć, pozostać w tej przepaści.

Przepaści zła, ciemności, smutku, bólu i lęku.

A Twoja dusza wciąż krwawi cicho krzycząc.