I już na zawsze pozostać nikim innym, tylko dzieckiem.

Słowa, które usłyszałam dzisiejszego ranka skłoniły mnie 

do opublikowania tego posta właśnie dziś, choć napisałam go jakiś już czas temu.

Warto być dzieckiem.

Zachować dziecięcą niewinność, dobroć.

A dorośli nie mają wyobraźni, są śmieszni.

Ten ich pośpiech i wieczny brak czasu.

I czym oni się ciągle zajmują?
Liczby, pieniądze, praca...

Są materialistami.

Nie mają pojęcia o naszym świecie.

Własne problemy stanowią ciężar,

którego nie są w stanie udźwignąć.

Ich utrapienia i nieszczęścia można wyliczać bez końca.

Wciąż czegoś im brakuje.

Nie potrafią żyć chwilą, cieszyć się.

Są zbyt zajęci sobą,

by zauważyć, ile tracą.

Życie przelatuje im między palcami,

a oni nawet o tym nie wiedzą.

Tak jest z większością dorosłych.

Ale dzieci to już coś zupełnie innego.

Lubią się bawić, tworzyć, kreatywnie spędzać czas.

Starają się zbytnio nie przejmować tym,

co przykre i nieistotne.

Bo liczy się tylko dany moment.

Nie marnują czasu na byle co, o nie.

Dzieci po prostu są, żyją beztrosko.

To one wnoszą radość w nasze życie,

dzięki nim czasem się uśmiechamy.

Te cudowne istoty nieświadomie 

darują nam tak wiele.

Dlatego dobrze, że wciąż jesteśmy tylko dziećmi

i nie śpieszy nam się do dorosłości.

Nie traćmy tych jakże ważnych cech, nigdy.