Samotność może być przyjemna.
Bo mamy możliwość pobycia w ciszy,
sam na sam z myślami.
Gorzej jest w przypadku
samotności pośród tłumu.
Wtedy jest Ci ciężko.
Odsuwasz się na bok
próbując ukryć łzy,
których i tak nikt nie zauważa.
Przecież nie zwracają na Ciebie uwagi.
Chyba, że ktoś nagle dostrzeże Twoją chwilę słabości.
Ale nie, nie możesz na to pozwolić.
Inaczej wykorzystają to przeciwko Tobie.
Ucieknij więc, z dala od tego świata.
Bądź wolny, tylko tego Ci potrzeba.
Rób cokolwiek, ale nigdy nie dopuść do tego,
by samotność Cię zniszczyła.
Pięknie napisane.
OdpowiedzUsuńNiestety, taka samotność wśród ludzi jest dosyć częstym zjawiskiem w dzisiejszym świecie. Przebywamy z innymi, mówimy, że wszystko ok, rozmawiamy o pogodzie, a tak naprawdę w środku krzyczymy...
Bardzo Cię przepraszam, że co chwilę zmieniam zdanie z tym rozdaniem, ale nie byłabym w stanie wybrać jednej osoby. Teraz należy podać przykładowy tytuł dla bloga. Obiecuję, że to już ostatnia zmiana :)
OdpowiedzUsuńSamotność bywa przyjemna. Bardzo przyjemna. Trzeba uważać na marzenia, bo gdy wreszcie dookoła zaczyna być więcej ważnych ludzi, pojawia się tęsknota, za tymi ,,okropnymi czasami" spokoju i całkowitej obojętności. Czasem to wolność.
OdpowiedzUsuńSamotność...Samotność jest dobra,ale nie w nadmiarze.Czasem mamy jej już dość i chcemy wyjść do ludzi,do świata.Jakże przewrotną istotą jest człowiek...
OdpowiedzUsuńGdzie się podziałaś? ;c
OdpowiedzUsuńPrzepraszam, że mnie nie ma. Są wakacje i z różnych powodów spędzam mało czasu przed komputerem, szczególnie ostatnio. Postaram się to zmienić, już niedługo ;)
Usuń