Czas próby.

I los zesłał na nią tyle trudności.

Była taka młoda, 

a już doświadczyła śmierci kogoś bliskiego.

Mimo to, wciąż była silna.

Pozbierała się.

Jednak niedługo po tym, 

jak odzyskała równowagę, 

zaczęły się kolejne nieszczęścia.

Myślała, że nie ma już dla niej nadziei.

Ukrywała się we własnej skorupie.

Nie chciała troski i pomocy innych, 

na którą była skazana.

Odwiedzała tylu różnych lekarzy, 

ale nic z tego.

Żaden z nich nie umiał 

postawić właściwej diagnozy.

W końcu zarzucili jej niedołężność psychiczną.

I choć wiedziała, że nie jest wariatką, 

nie wierzono jej.

Gdy prawda wyszła na jaw, była za późno.

Dziewczyna została skazana na wózek inwalidzki.

Po pewnym czasie i z tym nauczyła się żyć.

A gdy bliska jej osoba nie wybudziła się ze śpiączki, 

wydawała się nie cierpieć już tak bardzo, 

jak kiedyś.

Co więc kryło jej wnętrze?

Ogromną siłę.

Chciała żyć, miała w sobie wolę przetrwania.

Była wojowniczką.

Wierzyła, że może wciąż tak wiele robić.

Wiara w samego sobie może przenosić góry.

I chociaż była kaleką, cieszyła się życiem.

Poprzez własne doświadczenia nauczyła się je doceniać.

I my również się tego nauczmy.

Nie wiadomo, 

kiedy przed nami pojawi się ogromna przepaść.

Dlatego pamiętajmy, że

życie jest wartością samą w sobie.