Czas pożegnań.

Dzisiaj wyprawiamy naszych bliskich tam, 

gdzie myśleliśmy, że już się udali.

Teraz wydaje nam się, że po prostu zabłądzili, 

ale prawda jest taka, że nigdy nie wiedzieliśmy, 

dokąd trafią.

Udawaliśmy, że wiemy 

i to poprawiało nam samopoczucie.

Lecz każda ścieżka prowadzi w nieznane.

Niektóre łączą się z innymi, 

a niektóre się od nich oddzielają.

Pragniemy wiedzieć dokąd zmierzają, 

ale może nie powinniśmy.

Może im bardziej chcemy wiedzieć, 

tym mniej będziemy się w stanie nauczyć, 

przemierzając meandry życia.

Wiem, co myślicie; 

że nieznane jest przerażające.

Mamy prawo się bać.

Jesteśmy ludźmi.

Może nim poczujemy się wolni, 

musimy odczuć strach.

Może wtedy to będzie więcej znaczyć.

Pożegnajmy się z nimi i pamiętajmy, 

że w tym, co czujemy, 

nie ma wstydu, ani trochę.

Ludzie odchodzą,

ale nie zapominajmy o nich.

Ilekroć wspomnimy,

będą żyć w nas.

fot. Joanna Czogała