Tęsknota za przeszłością.

I nagle z całego serca 

pragnę cofnąć się w czasie.

Przeżyć wszystko jeszcze raz.

Naprawić błędy.

Sprawić, by niektóre sprawy 

potoczyły się inaczej.

Zrobić coś, 

by ta ciągła tęsknota za tym, 

co było, minęła.

Wiem, że nie powinniśmy 

niczego żałować, 

że uczymy się całe życie, 

zbierając bagaż doświadczeń.

Ale w tej chwili to nie wystarcza.

Bo brakuje mi Ciebie.

Naszych rozmów, 

planów i zwierzeń.

Od tak dawna nie mogę przestać 

o Tobie myśleć...

Napisałam Ci, że tęsknię.

Ale co z tego?

Przecież to nic, zupełnie nic.

Próbuję usprawiedliwić się 

brakiem czasu, szkołą...

Na marne.

Nie ma dobrego wytłumaczenia.

 W pewnym momencie nasze drogi się rozeszły.

Przykro mi, że żadna z nas nie zrobiła nic,

 by znów się skrzyżowały.

Czuję się winna, bo nie chciałabym,

 żeby to tak wyglądało, nigdy.

Ale stało się

 i wciąż nie wiem co z tym zrobić.

A czas płynie dalej, 

nie sprzyja nam...