Smukłe postaci krok w krok za nami.

Cisza
Nieprzenikniona
Niczym ciemność

Spod której wychodzą
Cienie dawnych ludzi

Mnie
Ciebie
Osobno

Nie ma już nas
I boję się

Ich długich rąk sięgających
Do zakamarków
Mojej duszy

Chcąc zabrać je
Bezpowrotnie

Komentarze

  1. Ostatnio lekko opuściłam czytanie Twoich notek, ale po nadrobieniu tego stwierdzam, że jak zwykle nie mam nic mądrego do powiedzenia.
    Jak zawsze trafiasz słowami prosto w zakamarki serca i duszy. Twoje teksty naprawdę włączają myślenie.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też czasem miewam zaległości w blogowaniu, więc chyba to znam.
      Dziękuję, a słowami się nie martw, bywają zbędne.

      Usuń
  2. Może nie o to chodzi, ale po prostu tak mi się nasunęło...że chwilom dawnym nie możemy sobie pozwalać odbierać teraźniejszych.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Jedna chwila, a podarujesz mi uśmiech.