Oczy
nie potrafią kłamać
więc znowu
zakrada się do nich
smutek
Kawałek po kwałku
obejmuje mnie
mocno przytulając do siebie
Wyrywam się
z uścisku
nadaremnie
Ściska mocniej
gryząc powoli
powieki
rzęsy
usta
Opuszczone
w geście kapitulacji
Szczery dosadny i trafny tekst - jak zawsze.
OdpowiedzUsuńNie wiem co powiedzieć... zabrakło mi słów. Piękny wiersz, po prostu.
OdpowiedzUsuńMam ochotę napisać "trzymaj się tej inspiracji", bo te, które wywołują cierpienie, najczęściej są tymi najbardziej twórczymi. Jednak z doświadczenia sama nie wiem, czy warto.
OdpowiedzUsuńKolejny wiersz, który mnie w jakiś sposób uderzył. +