„Każda filiżanka herbaty jest wyimaginowaną podróżą.”

Co mogę powiedzieć? Milczę, gdy słowa, zbyt potrzebne, nie chcą płynąć. Próbuję uśmiechem zamaskować urywany smutek zmieszany prawdziwością tych kilku wyrazów. Uciekam spojrzeniem, popijając herbatę, która już wystygła.

W tym roku zabrakło magii świąt. Zabrakło ciepła i uśmiechów. Może wyjmując parę krótkich chwil.
Gdzie smak dzieciństwa, w którym tak bardzo wyczekiwało się tego czasu? Tak niewiele, a jednak zbyt dawno chyba.

Dzisiaj tylko rozmowy, spotkania, których faktycznie brakowało. Nieco wolnego czasu i snu, filmów i kawy. Nie chcę jeszcze wracać do rzeczywistości, którą tworzę, chociaż w sposób nieadekwatny do samej siebie. Wiem. Wiem, że mi w niej źle, że nie tak to powinno wyglądać, że trzeba by wrócić do sierpniowych postanowień. Tylko czasami brakuje energii i przekonania, że to może coś zmienić. Parę chwil jeszcze proszę, bym mogła cicho odetchnąć.